Objawienie Pańskie mówi nam o roli Ducha Świętego w dziejach zbawienia. Już prorocy mówili o duchu, który będzie wylany na ziemię i który odnowi oblicze ziemi. Przypomnijmy tekst proroka Izajasza: „Duch Pana nade mną, bo Pan mnie namaścił i posłał mnie” (Iz 61,1-2). Wcielenie Syna Bożego dokonało się za sprawą Ducha Świętego. Gdy Maryja zapytała: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” (Łk 1,34), usłyszała odpowiedź: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię” (Łk 1,35). Potem cała działalność zbawcza Jezusa dokonywała się w mocy Ducha Świętego. W czasie chrztu Jezusa w Jordanie objawiła się cała Trójca Święta, Duch Święty w postaci gołębicy zstąpił na Jezusa, Ojciec dał o Nim świadectwo: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (Mt 3,17). Gdy Pan Jezus przybył do synagogi w Nazarecie, gdy odczytano słowa mówiące o duchu, który zstąpił na pomazańca Bożego, Chrystus odniósł te słowa do siebie: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli” (Łk 4,21).

Cała działalność nauczycielska, zbawcza, dzieło odkupienia, męka, śmierć i zmartwychwstanie dokonały się w mocy Ducha Świętego. Ta moc została wylana na tych, którzy uwierzyli w Jezusa. Pan Jezus zapowiedział to wylanie, dlatego polecił Apostołom nie rozchodzić się z Jerozolimy po swoim zmartwychwstaniu, kazał im czekać na niebieską moc i została ona zasłana pięćdziesiątego dnia po zmartwychwstaniu. Było to pierwsze zstąpienie Ducha Świętego na Kościół. Spowodowało ono, że Kościół zainaugurował swoją działalność. Ten wystraszony, niepewny, pełen rozterek Kościół apostolski, gdy otrzymał dary Ducha Świętego, gdy zstąpił na niego Duch Święty, przeobraził się w nowy Kościół i zaczął działać, podejmując działalność zbawczą w świecie. Apostołowie rozeszli się na różne strony świata, by głosić Ewangelię wszelkiemu stworzeniu, by udzielać chrztu i Komunii św. Od tamtego czasu, dziś i do końca świata Kościół działa w mocy Ducha Świętego.

Modlimy się o światło Ducha Świętego, by w Jego mocy było wypowiadane nasze słowo, słowo prawdy, słowo miłości, słowo wiary. Również działalność liturgiczna i sakramentalna dokonuje się w mocy Ducha Świętego. Na Eucharystii jest też wzmianka o Duchu Świętym, przed samą konsekracją wypowiadane są słowa: „Uświęć te dary mocą Twojego Ducha”. Mocą Ducha Świętego kapłan przemienia chleb w Ciało Pańskie i wino w Krew Chrystusową. Słyszeliśmy w Ewangelii, jak Pan Jezus nadawał Apostołom władzę odpuszczania grzechów, którą złączył z Duchem Świętym: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,22-23).

Cała działalność sakramentalna i uświęcająca Kościoła dokonuje się w mocy Ducha Świętego. Mówiąc dogmatycznie, działa Bóg Ojciec przez Syna w Duchu Świętym, bo wszelka działalność Pana Boga na zewnątrz jest działalnością całej Trójcy Świętej. Także trzecia działalność Kościoła, działalność pasterska, posługa miłości, posługa biednym, chorym, cierpiącym też dokonuje się w mocy Ducha Świętego.