Wybór słów św. Franciszka z Asyżu nie był przypadkowy, ponieważ dla papieża jest on „w najwyższym stopniu wzorem troski o to, co słabe, oraz patronem ekologii integralnej, przeżywanej z radością i autentycznością”. Głównym tematem papieskiego dokumentu jest związek między kryzysem środowiskowym a kryzysem społecznym, czyli ekologia integralna.

Encyklika Franciszka odbiła się szerokim echem w świecie i zmobilizowała wiele osób do różnorodnych działań. Wśród nich był australijsko-kanadyjski kompozytor Julian Darius Revie, który zainspirowany Laudato si’, postacią św. Franciszka z Asyżu i agendą na rzecz zrównoważonego rozwoju ONZ 2030 (agenda ta, przyjęta przez państwa członkowskie ONZ w 2015 r., określa 17 celów zrównoważonego rozwoju dotyczących takich obszarów, jak: ubóstwo, głód, zdrowie, edukacja, zmiany klimatu, pokój czy sprawiedliwość społeczna), stworzył The Living Chapel (Żywą Kaplicę). Jak wyjaśnia twórca projektu: „Wszystko zaczęło się od pomysłu utworu muzycznego zainspirowanego słowami papieża zawartymi w encyklice Laudato si’, gdy zaprasza ludzkość do harmonijnego współżycia ze światem przyrody. Faktycznie, dla mnie, jako kompozytora, słowo «harmonia» ma specyficzne znaczenie techniczne, które popchnęło mnie w kierunku nowej interpretacji jego znaczenia. W ten sposób narodziła się Żywa Kaplica jako synteza muzyki, przyrody i człowieczeństwa (...). Z czasem idea Żywej Kaplicy przekształciła się w ruch ekologiczny zajmujący się sadzeniem drzew na całym świecie i zakładaniem ogrodów Laudato si’, co stało się naszym głównym celem – muzyka jest tylko jej dopełnieniem. Żywa Kaplica jest praktycznie żywym instrumentem muzycznym, w którym znajdują się dziesiątki bębnów (steel drums), które powstały z recyklingu beczek po oleju”.

Żywa Kaplica została zaprojektowana i zbudowana przez międzynarodowy zespół kierowany przez architekt Gillean Denny, którą wspierało ponad stu studentów z Wydziału Architektury Uniwersytetu Stanowego Pensylwanii. Według Denny, Żywa Kaplica jest współczesną wersją Porcjunkuli z Asyżu, o tych samych wymiarach, ale otwartą ku górze, która prawie w całości pokryta jest wiecznie zielonymi roślinami. W Żywej Kaplicy ogród i kaplica połączyły się w jedną całość, tworząc żywą architekturę. Została ona zbudowana w Ogrodzie Botanicznym w Rzymie, niedaleko Watykanu, pod nadzorem architekta krajobrazu, Consueli Fabriani, przy wsparciu Fabia Attorra, dyrektora Ogrodu Botanicznego. Instalacja wykonana jest z aluminium pochodzącego z recyklingu. System nawadniający zasilany jest przez panele słoneczne i ma cykl ciągłego, kropelkowego podlewania roślin. Równocześnie woda, spływając na zregenerowane metalowe elementy przekształcone w instrumenty muzyczne (steel drums), „tworzy” muzykę w harmonii z przyrodą.

Jak wyjaśnia Fabriani, „nasza inicjatywa jest również częścią projektu Trillion Tree Campaign (Kampania Trylionów Drzew), który polega na sadzeniu jak największej liczby drzew w celu zwalczania zmian klimatycznych. Chcemy zachęcić ludzi do sadzenia jak największej liczby drzew – zaczniemy rozprowadzać drzewka we Włoszech wśród tych, którzy chcą założyć ogród Laudato si’. Nie możemy ich wysyłać za granicę, ale mamy już sygnały z całego świata, z miejsca gdzie powstają takie ogrody. Są one zakładane nie tylko na poziomie państwowym, ale także przez małe organizacje, stowarzyszenia i ruchy wrażliwe na środowisko, a nawet przez szkoły czy osoby prywatne.

Globalny ruch na rzecz sadzenia nowych ogrodów Laudato si’ na całym świecie działa we współpracy z Mountain Partnership („Partnerstwo górskie” to międzynarodowy, dobrowolny sojusz działający przy Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, mający na celu poprawę warunków życia ludów górskich i ochronę środowiska górskiego – przyp. autora). Fabriani zaznacza, że Żywa Kaplica powstała z myślą o zjednoczeniu ludzi wszystkich wyznań wokół wspólnej idei ochrony naszej planety. Ma być ona miejscem duchowości, refleksji i inspiracji do działań na rzecz środowiska. Architekt chciała nadać konstrukcji wymiary Porcjunkuli (6 x 9 m), kaplicy symbolicznie związanej ze św. Franciszkiem, a ostatecznym przeznaczeniem Żywej Kaplicy jest właśnie Asyż.

Fabriani podkreśla, że kaplica w Ogrodzie Botanicznym w Rzymie jest otoczona beczkami po oleju używanymi jako wielkie wazy na kolekcję starych, „zapomnianych” gatunków drzew owocowych pochodzących z Umbrii, podarowanych przez Fundację Archeologiczną Arborea Onlus, młodych drzew leśnych z Europy Środkowo-Południowej oraz roślin typowych dla makii śródziemnomorskiej. To z tych drzew i roślin powstanie ogród Laudato si’. W projekt Żywa Kaplica zaangażowała się papieska Dykasteria ds. Integralnego Rozwoju Człowieka oraz Światowy Ruch Katolików na rzecz Środowiska. 20 września, z okazji ceremonii sadzenia drzew, ks. Joshtrom Isaac Kureethadam, koordynator sekcji „Ekologia i Stworzenie” w watykańskiej dykasterii, odprawi Mszę św. w kaplicy.