Agnieszka Dziarmaga: Wielki Czwartek to ważny dzień dla każdego kapłana. Dlaczego? W jakim duchu jest ten dzień przeżywany?

Ks. dr Karol Starczewski: Ten dzień pozwala pochylić się z wdzięcznością nad dwoma sakramentami, które Jezus ustanowił w Wielki Czwartek. To sakramenty Eucharystii i kapłaństwa. Kiedy człowiek zastanowi się, czym jest Msza św., i zacznie do niego docierać, że w jej trakcie, podczas modlitwy wypowiadanej przez kapłana (tzw. epiklezy) przychodzi sam Chrystus, że jest On obecny pod postaciami chleba i wina w swoim Ciele i Krwi, to siłą rzeczy – pokornieje. Ks. Jan Twardowski pięknie to oddał w jednym ze swoich wierszy: „Własnego kapłaństwa się boję, własnego kapłaństwa się lękam i przed kapłaństwem w proch padam i przed kapłaństwem klękam”. Myślę, że w tym duchu – pokory wobec tajemnicy obecności Boga w Eucharystii i wdzięczności za dar kapłaństwa, które złożył w nasze, zwykłe, grzeszne ręce, winniśmy przeżywać Wielki Czwartek.

Jacy kapłani są dzisiaj potrzebni Polsce, diecezji kieleckiej?

Uważam, że powinni to być kapłani na wzór Serca Jezusowego. Zdaję sobie sprawę, że to może zbyt ogólne określenie, ale znów – po głębszym zastanowieniu, dotyka ono sedna sprawy. Serce Jezusa, wedle słów litanii, jest m.in. pełne dobroci i miłości, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia, jest przebłaganiem za grzechy i posłuszne aż do śmierci. To są wytyczne, którymi kapłan powinien się kierować. Myślę też, że oprócz oczywistego czerpania wzoru z Chrystusa, ksiądz ma twardo stąpać po ziemi, tzn. mieć świadomość własnej grzeszności i nie zapominać, że jest „z ludzi wzięty i dla ludzi ustanowiony w sprawach odnoszących się do Boga” (jak mówi autor Listu do Hebrajczyków). Potrzebni są więc kapłani, którzy, będąc świadomymi swoich ograniczeń, zmagając się nieraz z samotnością i przeciwnościami, mimo wszystko będą starali się czuć, słuchać, patrzeć, mówić i działać tak jak Jezus.

Jest Ksiądz wykładowcą psychologii pastoralnej w WSD w Kielcach. Do czego ta dziedzina wiedzy jest potrzebna kapłanom?

Psychologia pastoralna to nauka, która pozwala poznać teorię i wyniki badań psychologicznych, a następnie wykorzystać je do rozwiązywania problemów duszpasterskich. Jej problematyka obejmuje m.in. koncepcje dojrzałej osobowości, kryzysy psychologiczne i sposoby radzenia sobie w sytuacjach trudnych, a także zagadnienia związane z poradnictwem i pomocą duszpasterską w odniesieniu do osób czy grup, z którymi kapłan ma możliwość spotkać się w parafii. Mając tę wiedzę, z głębszym zrozumieniem można podchodzić do drugiego człowieka i do jego zachowań, a przez to próbować mu pomóc. Ksiądz nie jest specjalistą od wszystkiego. Jego zadaniem jest wsparcie w rozwoju duchowym. Kiedy więc widzi trudności innej natury (np. wymagające psychoterapii), może takie osoby pokierować do odpowiednich instytucji, będąc jednocześnie otwartym na pomoc przez spowiedź, kierownictwo duchowe czy rozmowę duszpasterską.

Ks. dr Karol Starczewski Wykładowca psychologii pastoralnej w WSD w Kielcach, wikariusz w parafii Chrystusa Króla