Pan Andrzej gościł na Scenie Muzyczno-Teatralnej „Zygmunt” w Częstochowie, a okazją do spotkania była promocja jego książki Ewentegna Tamir. Prawdziwy cud. Jest to zapis codziennych zmagań autora o utrzymanie życia i zachowanie godności osób z niepełnosprawnościami w Etiopii. Ukazuje jego walkę o to, by dać im namiastkę rodzinnego ciepła i bezpiecznego domu. Jej bohaterami są mieszkańcy domu Ewentegna Tamir, założonego przez „Betel”.

Nie mają niczego

– Książka jest punktem wyjścia do rozmowy o Afryce, której nie pokazują nam biura podróży. To miejsca, gdzie nie ma prądu, wody ani dróg, gdzie ludzie obywają się bez tego wszystkiego, bez czego my nie wyobrażamy sobie życia – powiedziała prowadząca spotkanie Karolina Mysłek. – Prawdziwa Afryka to jest ta biedna Afryka, powiedziałbym nawet cierpiąca, gdzie brakuje wszystkiego, gdzie ludzie żyją nie na granicy godności, ale poniżej tej granicy – stwierdził Andrzej Kalinowski.

Przedstawiając realia życia w Etiopii, założyciel „Betel” zwrócił uwagę na to, że mieszka tam ok. 120 mln ludzi. Wielu z nich nie ma co jeść ani w co się ubrać, a w zasadzie nie ma niczego. – Na wsiach śpi się dosłownie na ziemi – przyznał. Do tego dochodzą wszechobecne brud, kurz i robactwo.

Andrzej Kalinowski wskazał na konieczność dostrzeżenia ludzi „najsłabszych z najsłabszych”. – W Etiopii nie ma rent czy emerytur, tak więc osoby z niepełnosprawnościami pozostają bez środków do życia. Nikt z sąsiadów się nie podzieli, bo sam nie ma. Zdrowy chłop ma problemy z tym, żeby wyżywić swoją rodzinę, ponieważ w zasadzie nie ma tam żadnej pracy, a co dopiero osoba niepełnosprawna – opowiadał.

Jeżeli potrzebna jest np. śrubka, trzeba nieraz poszukiwać jej przez cały dzień, i to bez gwarancji znalezienia. Tam nie ma sklepów z takimi przedmiotami.

Z kolei jeżeli chodzi o służbę zdrowia, to lekarze są, ale mieszkańcy nie mają środków, żeby im zapłacić. Miesięczna pensja wynosi tam w przeliczeniu ok. 260 zł.

Założyciel „Betel”, dzięki kontaktom z polskimi misjonarzami, dotarł również na Madagaskar i do Mozambiku, gdzie powstaje kolejny dom. W planach ma także otwarcie punktu wsparcia dla matek z dziećmi w wieku 0-3 lat w Burundi. Chodzi o ich dożywianie, a w zasadzie o nakarmienie samym ryżem. – Jeżeli jest ryż, to można już przeżyć. Mówi się nawet: Rice is life (ryż to życie) – dodał.

Trzeba robić swoje

Kalinowski nie ukrywał, że jest krytykowany za to, że pomaga na Czarnym Lądzie zamiast w Polsce. – Myślę, że trzeba pomagać wszędzie, wszędzie trzeba zauważać osoby słabsze i wszędzie trzeba być człowiekiem. Należy robić swoje i nie oglądać się za bardzo na boki, bo to wykańcza – przekonywał.

„Wiem, że nie pomożemy wszystkim ani nawet połowie, ale wiem też, że naszym niepełnosprawnym dzieciom daliśmy nowe życie. Nie mam pojęcia, jak długo będą żyły, ale wiem, że będą żyły godnie, czyli normalnie, i umrą godziwie. Śmiem twierdzić – szczęśliwie” – pisze autor w książce Ewentegna Tamir. Prawdziwy cud.

Spotkanie ubogacili muzycznie Iwona Chołuj, aktorka Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, oraz pianista Michał Ostalski, który jej akompaniował.

Dom Ewentegna Tamir został założony w 2012 r. i jest pierwszym domem „Betel” w Etiopii, a zarazem w Afryce. Najpierw mieścił się w wynajętym budynku w Addis Abebie, a obecnie swoją siedzibę ma w zakupionej posesji w mieście Debre Zeyit, położonym 50 km od stolicy Etiopii.

Zachęcamy do odwiedzenia stron internetowych: www.ksiazka.zsercem.org oraz www.afryka.zsercem.org .