Z wielką radością przyjęliśmy informację Księdza Rektora o tym, że w br. formacyjnym zostanie zorganizowana pielgrzymka do Wilna dla alumnów naszego seminarium. Było to możliwe dzięki życzliwości abp. Zygmunta Kamińskiego i ks. rektora dr. Zygmunta Wichrowskiego.
W dniach 6-9.11.2008 r. uczestniczyła w pielgrzymce pierwsza 46-osobowa grupa naszych alumnów z dwoma moderatorami, druga grupa na pielgrzymi szlak wybierze się wiosną.
Na trasie pielgrzymiego szlaku jeszcze w naszej Ojczyźnie znalazł się Gietrzwałd, miejsce objawień Matki Bożej w 2. poł. XIX wieku. W tym miejscu Maryja objawiając się dwom dziewczynkom Basi i Justynce, obiecała, że jeżeli będą się modlić na Różańcu i zachęcą do tego innych, nie zabraknie polskich kapłanów na Warmii i Mazurach, gdzie trwał wtedy intensywny proces germanizacji. W tym naznaczonym palcem Bożym miejscu prosiliśmy żarliwie o dar powołań dla naszej diecezji i Ojczyzny.
Do Wilna dotarliśmy późnym czwartkowym wieczorem i cieszyliśmy się obecnością w tym mieście do niedzielnego przedpołudnia. Pobyt w Wilnie został zamknięty w duchowe klamry, spotkanie z Maryją i Jezusem Miłosiernym. W piątek o świcie uczestniczyliśmy w Mszy św. w Ostrej Bramie. Większość z nas była w Wilnie pierwszy raz, tym bardziej z wielkim wzruszeniem modliliśmy się w maleńkiej kapliczce w Starej Bramie Miejskiej, do której przez wieki przed nami pielgrzymowało tak wielu naszych rodaków, a którą rozsławił nasz wielki wieszcz Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu”.
W Ostrej Bramie byliśmy jeszcze raz sobotę po południu. Tego dnia rozpoczynał się nowenna przed uroczystością odpustową Matki Bożej Miłosierdzia. Uczestniczyliśmy w polskim Różańcu prowadzonym przez Polaków z Wilna. Przy pięknych rozważaniach, pieśniach maryjnych i Różańcu na wileńską nutę, nie zauważyliśmy nawet, że półtorej godziny trwaliśmy na modlitwie, wpatrując się w wizerunek Pięknej Pani.
Drugim doświadczeniem pielgrzymiego szlaku było spotkanie z Jezusem Miłosiernym. Z wielką żarliwością odmawialiśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego w domu, w którym mieszkała św. s. Faustyna. Spotkaliśmy się z Siostrami Jezusa Miłosiernego w ich nowym domu przy ul. Rosy 6, gdzie w okresie XX-lecia międzywojennego mieszkali: malarz Eugeniusz Kazimierowski i bł. ks. Michał Sopoćko. W tym miejscu siostry przybliżyły nam postać błogosławionego kapłana wieloletniego ojca duchownego w seminarium wileńskim.
W piątkowy wieczór i niedzielny poranek zgromadziliśmy się w sanktuarium Jezusa Miłosiernego, gdzie wpatrując się w cudowny wizerunek Jezusa, powierzaliśmy Mu Księdza Arcybiskupa, diecezję, seminarium i nasze powołania.
Trzecim punktem naszej pielgrzymki było poznanie historycznego Wilna, w który na każdym kroku napotykaliśmy się na polskość tego miasta. Nawiedziliśmy Cmentarz na Rossie, gdzie wśród wielu mogił naszych rodaków znajduje się ten wyjątkowy, Matki i Serca Syna. Chodzi o grób marszałka Józefa Piłsudskiego. W listopadowej scenerii, która przypomina o przemijaniu, modliliśmy się tam za zmarłych, zwłaszcza za tych, którzy oddali swoje życie za naszą Ojczyznę, i służyli jej swoimi zdolnościami.
Duże wrażenie zrobiła na nas katedra św. Stanisława BM z piękną kaplicą św. Kazimierza Królewicza, Dom Mickiewicza, Uniwersytet Wileński, kościoły, które wracają do swoich sakralnych zadań i wiele innych miejsc, w których uczyliśmy się historii obu narodów litewskiego i polskiego.
Ubogaceni w tym historycznym i naznaczonym Bożą obecnością miejscu z wdzięcznością i radością w sercach wróciliśmy do seminarium.